9...

Razem z Min Ji udaliśmy się do Seung Hyuna. Już na pierwszy rzut oka mogłem stwierdzić, że nie radzi sobie z tą całą sytuacją zbyt dobrze. Usilnie próbował grać na gitarze mimo, że jego nadgarstek wciąż na to nie pozwalał i intensywnie bolał. Zdawałem sobie sprawę z tego co on teraz czuje bardziej niż reszta w końcu przechodziłem przed podobne sytuacje miłosne.
-Chce Cię przeprosić za wczoraj.
Min Ji miała ogromne wyrzuty sumienia jednak były one nie do końca słuszne.
-Wiem, że zasłużyłem by dostać w twarz.
-Chcemy Ci pomóc tylko musisz podjąć jakąś decyzje. Na prawdę chcesz wrócić do Ayi?
-Kochałem ją, była dla mnie wszystkim i w pełni nigdy nie wyrzucę jej z serca dlatego boję się że mogę zranić Jae Hui. Boję się, że Aya swoim powrotem przewróci mój świat do góry nogami znowu.
-Zrób wszystko by się nie dać i byś szczęśliwym. Czego byś chciał?
-Zobaczyć znów jej uśmiech, to radosne spojrzenie.
Spojrzałem pytająco to na Min Ji to na Seung Hyuna, o której on teraz mówi bo coś się pogubiłem.
-Proszę pomóżcie mi jej nie stracić.
-Coś wymyślę obiecuje.
Jestem mu to winny nie tylko jako przyjaciel ale również mam u niego dług wdzięczności związany z prawie utratą Min Ji.
-Oszczędzaj nadgarstek do przyszłego tygodnia
-Czemu?
-Mieliśmy już dawno planowany koncert w Japonii co prawda mamy wystąpić bez Ciebie ale musisz dać rade zagrać chociaż jedną piosenkę.
-Nie wiem czy dam rade
Podniósł spuchnięty nadgarstek, niestety należał do tych osób którym wszystko goiło się strasznie długo.
-W takim razie poćwicz jakiś tekst śpiewać dasz rade
-Mogę sam wybrać coś?
-Tak
-To ćwicz a my jedziemy wszystko załatwić
-Dziękuje
-Podziękujesz jak się uda.
Już dawno nie byłem taki podekscytowany.

[Shou]
Jae Hui nie była sobą nie mówiła tyle co zawsze no i przede wszystkim nie biła od niej ta radość co zawsze. Zapukałem do pokoju który tym czasowo był jej.
-Proszę
Powoli otworzyłem drzwi. Siedziała na łóżku przytulając wielkiego misia którego mi zostawiła wyjeżdżając bym nie czół się samotny. Usiadłem obok niej.
-Porozmawiaj ze mną a nie zamykasz się. Wiesz, że przede mną nie musisz udawać i tak poznam, że coś jest nie tak. Jak byłem u Ciebie ostatnio to widziałem, że coś Cię meczy mimo, że cały czas się uśmiechałaś i byłaś radosna. Więc o co chodzi?
-Po prostu nie mam tam nikogo.
-Przecież zawsze miałaś dużo znajomych.
-Ale odkąd traciłam wzrok traciłam i znajomych byłam dla nich zbyt dużym problemem. Chłopak mnie zostawił bo było to dla niego zbyt męczące. A nie chciałam martwić czymś takim rodziców.
-I wtedy pojawił się Seung Hyun?
-Tak, był jedyną osobą która zwróciła na mnie uwagę gdy nic nie widziałam.
-Przepraszam
-Za co?
-To ja Ci zasugerowałem, że powinnaś z nim być.
-Daj spokój. Przecież nie mogę mieć do nikogo o to żalu. Nigdy nie zrobił mi nadziei nic nie zasugerował. Stał się moim przyjacielem.
Szczery uśmiech na jej twarzy powrócił.
-Jestem okropna!
Zerwała się raptem.
-Co się stało?
-Stał się moim przyjacielem a ja go zostawiłam. Powinnam wracać ale chciałabym tu jeszcze z wami zostać.
-Jestem pewien, że Ci wybaczy. Zostań ile chcesz, a do niego zadzwoń, napisz cokolwiek po prostu się odezwij.
-Dziękuje. Będę go wspierała we wszystkim nawet jeśli wróci do byłej dziewczyny lub znajdzie kogoś nowego.
-A teraz chodź ze mną, z Alex chcemy Ci coś powiedzieć.
Poszła za mną do naszego małego salonu i usiadła na przeciwko nas.
-O co chodzi?
-Za 8 miesięcy zostaniesz ciocią
-Poważnie?
-Tak
Rzuciła się Alex na szyje aż poczułem się zazdrosny.
-Tak się cieszę.
-Nie mów na razie rodzicom
-Dobrze
-Chłopacy wiedzą?
-Jesteś pierwsza.
-Mamy dla Ciebie jeszcze jedną wiadomość
-Co takiego?
-Za godzinę przyjedzie po Ciebie Hiroto i Nao i gdzieś Cię porywają ale nie wiemy gdzie. Więc leć się szykować.


-Alex..
-Tak?
-W wytwórni jest ktoś w wieku Jae Hui?
-Nikt sensowny nie przychodzi mi do głowy a co?
-Trzeba ją z kimś poznać.
-Nie możesz tego zrobić!
-Ale czego?
-Nie możesz jej popchnąć w niczyją stronę w Japonii
-Czemu?
-Wiem, że chcesz by została z nami też bym chciała ale pomyśl o swoich rodzicach. Musi wrócić do domu za jakiś czas. Po za tym myślę, że w głębi serca chce wrócić.
-Chyba masz racje.

Wiem, że bardzo krótkie ale mam teraz masę nauki a chciałam w końcu coś tu napisać.
Postaram się by następnym razem było dłużej i ciekawiej oraz jak najszybciej :)